Miód to całkowicie naturalny produkt, wyprodukowany przez owady z grupy błonkówek. Polska Norma nazywa miodem produkt spożywczy, wytworzony przez pszczoły, z nektaru roślin oraz ze spadzi. Rozróżnia przy tym, w zależności od surowca z którego powstały, miody: nektarowy, spadziowy oraz nektarowo-spadziowy. Miód znany był już w starożytnym Egipcie i prawdopodobnie w Mezopotamii. Rzymscy gladiatorzy przed zawodami zjadali duże jego ilości, w celu zebrania sił i odwagi do walki. Słynny grecki lekarz Hipokrates oraz filozof i matematyk Pitagoras, twierdzili, że właściwościom miodu zawdzięczają długowieczność. W epoce średniowiecza ofiarowano kobietom w połogu naczynie z miodem, jako rekompensatę za ich cierpienie.
Ceniono dawniej miód jako środek na choroby przewodu pokarmowego i lekarstwo „na nerwy”. Spożywano go w celu wzmocnienia organizmu oraz leczenia kaszlu i bezsenności. Na bazie miodu wytwarzano maści gojące rany i łagodzące ból. Miód miał też zapobiegać chorobom zakaźnym: cholerze, czerwonce, ospie i tyfusowi. Niektóre te właściwości zostały dziś potwierdzone badaniami. Spożywanie miodu daje dobre rezultaty w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, schorzeniach wątroby i serca oraz w nadciśnieniu tętniczym. Zmiksowany sok z cebuli z dodatkiem miodu pomaga w terapii sklerozy. Z kolei szklanka mleka z miodem łagodzi kaszel i działa uspokajająco. Skutecznym lekarstwem jest też syrop z czosnku, cebuli i miodu. Pokrojone plastry układa się na przemian z miodem w słoiku. Zakręcony słoik odstawia się w ciepłe miejsce i już po godzinie można spożywać zdrowy sok.
Miód jest łatwo przyswajalny przez organizm, choć u niektórych osób może powodować reakcje alergiczne. Zawiera ponad sześćdziesiąt cennych dla zdrowia składników, w tym białka, sole mineralne, związki azotowe, witaminy B i C, kwasy organiczne, olejki eteryczne, enzymy i inne związki. Głównymi składnikami miodu są cukry – proste i złożone. Najwięcej jest w miodzie fruktozy, glukozy i lewulozy. Miód zawiera też do 23% wody.
Na podst.: Karwan K., Pięć tysięcy lat z miodem. „Aura” 2004 nr 3, s. 32-33.
Dodaj komentarz