Chwilę później siedzieliśmy już wokół stołu na sali konferencyjnej.
– A co jeśli, ten towar jest trefny? – Jeden z funkcjonariuszy wyglądał, jakby miał się wycofać i uciekać gdzie pieprz rośnie.
– Na to gwarancji Wam nie dam – przyznałem zupełnie szczerze, wpatrując się dużymi oczami w moje wspaniałe dzieło.
– To co, próbujemy? Raz się żyje! – zadecydowałem. W jednej chwili było mi wszystko jedno. Jeśli wypróbuję i mój eksperyment nie zadziała, to w najgorszym razie zawsze przecież mogę trafić do więzienia za to co zrobiłem. Chciałem się przed jakąkolwiek wersją jeszcze trochę zabawić.
– Próbujemy… – nieśmiało odezwała się Łucja. Spojrzała na mnie. Chyba, też była znudzona tą konsternacją. Uśmiechnąłem się pod nosem i rozsypałem kryształki. Energicznie pokruszyłem je łyżeczką i uformowałem po cieniutkiej kresce dla każdego.
Młody panikarz szybko wstał od stołu. Przyglądał się nam nerwowo. Widać było, że nie podjął żadnej decyzji. Nie chce rezygnować, ale chyba też chce rzucić kogoś na pierwszy ogień. Zacząłem ja. Przez chwilę tylko poczułem małe uderzenie jakby w głowę. Uśmiechnąłem się i kiwnąłem głową. Wszystko było mi znane. Nie jestem jakimś tam młodym wyrostkiem, ale kiedyś coś tam w życiu się próbowało. Byłem z siebie zadowolony. Eksperyment powiódł mi się idealnie. Szkoda, że takich zajęć nie prowadzili na studiach. Moje tętno przyspieszyło. Uśmiechałem się coraz szerzej. Poczułem, że za chwilę energia będzie mnie rozpierała tak, że muszę coś zrobić. Moi współpracownicy poszli w moje ślady. Nie musiałem za długo czekać na efekty.
Graliśmy do jednej bramki. Poczułem się bezpiecznie, a jednocześnie moja odwaga wzrosła do maksymalnej wartości skali. Spojrzałem na Łucję. Wiedząc, co tu dzieje się w godzinach pracy, oczekiwałem, że Aniela się przyłączy. Zaproponowałem seks. Tu i teraz. Nie musiałem za długo czekać na ich reakcję. Tak jak myślałem Aniela była pierwsza.
/foto: www.freeimages.com/
Dodaj komentarz