Temat instalacji Internetu dla komputerów Atari serii ST i wzwyż przetaczał się już wielokrotnie na kilku forach dyskusyjnych krajowych i zagranicznych, ja postanowiłem zebrać to w jeden art. dotyczący instalacji dla czystego TOS-a, FreeMiNT-a, więc powinno to być przydatne dla każdego użytkownika tych komputerów w Polsce, spróbuję przejść ten proces opisując go krok po kroku co należy wykonać. Instalacje zacznę dla systemu TOS, który nadal jest używana przez każdego użytkownika, a przede wszystkim komputerów 16-bitowych czyli serii ST ale można bez najmniejszych problemów zastosować dla komputera Atari Falcon czy TT. Proces ten robię dla najpopularniejszej obecnie używanej karty NETUSBEE podłączanej w każdym komputerze Atari do portu kartridża.
Wszystkie pliki wymienione poniżej są w sieci, więc proszę używać fajowej strony www.google.pl .
Kolejność plików w katalogu Auto ma znaczenie.
1. Poprawiamy nie do końca dobrze działające przez Atari funkcje w TOSie, wrzucając do katalogu Auto pliki: DRVIN.PRG i SCC.PRG (SCC tylko w przypadku Falcona)
2. Instalujemy Sting’a. Dla leniwych do pobrania tu: http://hardware.atari.org/files/sfl.zip i:
– na dysku C do katalogu CPX przerzucamy pliki ze Sting’owego katalogu CPX
– na dysku C do katalogu Auto przerzucamy plik STING.PRG
– na dysku C wrzucamy katalog STING
– jeśli nie mamy żadnej aplikacji do konfigurowania CPXów (cops, xcontrol, zcontrol … ) to na dysk C wrzucamy xcontrol.acc i control.inf z „paczki instalacyjnej” Sting’a. Uwaga, w przypadku CT6x trzeba użyć s’patch’owanego acc dla xcontrol’a. Takowy znajduje się np. w paczce z aplikacjami i patchami dla CT’ów na stronie Didier Mequignon’a
3. Instalujemy sterownik karty sieciowej: na dysku C do katalogu Sting wrzucamy plik ENEC.STX (ENEC3.STX w przypadku pracy z komputerem Atari TT lub Falcon) znajdujący się tu: https://www.lotharek.pl/files//netusbee/etherne.zip
4. Robimy restart aby Sting i sterownik karty sieciowej się załadował
5. Konfigurujemy Sting’a, czyli w menu TOSu (tym pierwszym od lewej ) wybieramy akcesorium cops, xcontrol, zcontrol . U mnie przy niemieckim xcontrol’u nazywa się to Kontrolfelder (ang. Control Panel). Tam wybieramy najpierw „Sting Internals” i ustawiamy go Active. Następnie w „Sting Port Setup” ustawiamy IP i takie tam. Do tego potrzebny jest nam adres IP routera lub jakiegoś PC’ta do którego chcemy się połączyć. U mnie router ma adres 192.168.1.1, na Atari TT nadałem adres IP np. 192.168.1.22. Czyli najpierw wybieramy „Addressing” i „EtherNet” a potem ustawiamy Active, wpisujemy adres IP i zaznaczamy „Reload routing table”, ogólnie wygląda to tak:
Teraz wybieramy „General” ( i ewentualnie „EtherNet ) i w „Choose Hardware” wybieramy NE2000, wygląda to tak:
Po tej operacji powinien zostać automatycznie wykryty adres MAC karty Netusbee. Teraz dajemy Save i zapisujemy bezpośrednio na dysku C (chodzi o plik sting.prt ), po czym przycisk OK.
6. Teraz trzeba wyedytować plik route.tab z katalogu C:\Sting, u mnie wygląda tak:
192.168.1.0 255.255.255.0 EtherNet 0.0.0.0
0.0.0.0 0.0.0.0 EtherNet 192.168.1.1
W sieci można znalężć także inne możliwe ustawienia nadając na stałem w tym pliku adre IP komputera Atari itp., jednakże te ustawienia działają prawidłowo na Atari Falcon i TT. Dokładne informacje można znaleźć w samym pliku ROUTE.TAB. Należy tu zwrócić uwagę że przerwy miedzy poszczególnymi adresami ustawiamy przy pomocy klawisza TAB, a nie normalnej spacji. Poprawnie wyedytowany plik jest gwarancja uzyskania połączenia, inaczej mimo załadowania wszystkich sterowników poprawnie można nie uzyskać połączenia.
7. Restart maszyny
I wszystko gra, urządzenia się pingują.
Po prawidłowym zainstalowaniu i dostępu do Internetu pozwala to nam połączyć się przy pomocy FTP lub przeglądarki internetowej, korzystających ze stosu TCP/IP uzyskanego pry pomocy aplikacji STiK lub STING.
Inaczej wygląda sprawa dla systemów operacyjnych FreeMiNT lub Magic. Ze względów zasobowych system FreeMiNT jest raczej używany przez użytkowników komputerów 32 bitowych czyli Atari TT lub Falcon.
Poniżej pragnę przedstawić proces instalacji Internetu dla systemu FreeMiNT. O zaletach tego systemu nie będę się rozpisywał bo to nie czas i miejsce. Na pierwszy rzut pójdzie ostatnio coraz bardziej popularna dystrybucja albo raczej instalka o nazwie VanillaMiNT do pobrania jest ze strony (https://atari.joska.no/VanillaMiNT/ ). Główną zaletą tej dystrybucji jest niewielka objętość i polecana jest dla użytkowników mniej zaawansowanych, dla których najważniejsza jest możliwość pracy wielowątkowej z ochrona pamięci itp. W chwili obecnej dostępne są niestety dystrybucje dla procesorów 030 i wzwyż. Planowane są i w trakcie przygotowywania wersje dla serii procesorów 68k czyli ST oraz dla klonów Milan 040/060, Aranym oraz Firebee. Proces instalacji tego systemu można będzie znaleźć w najnowszym 6 numerze magazynu Atari Fan w którym to magazynie jestem zastępcą red. naczelnego.
Dystrybucja ta jak każdy może zauważyć, zawiera także, program do bardzo łatwej konfiguracji dostępu do Internetu. W tym celu najpierw trzeba wrzucić odpowiedni sterownik dla MiNTNet-u (specjalnego stosu TCP/IP przygotowanego dla sytemu MiNT). Podobnie jak w przypadku TOS dotyczy to interfejsu NetUSBee. Odpowiedni sterownik należy wcześniej wkopiować do katalogu C:\mint\1-19-cur\. W przypadku komputerów TT/Falcon jest to plik w zakaźności od procesora ENEC3.XIF lub co ja polecam NE2KETC2.XIF. Z doświadczenia wiem, że działa prawidłowo praktycznie na wszelkich komputerach wyposażonych w procesor 030 lub 060 (dla Atari Falcon z akceleratorem CT6x). Następnie wystarczy ponownie zrestartować komputer, aby załadować sterownik interfejsu. Po zrestartowaniu komputera wystarczy uruchomić poprzez kliknięcie bezpośrednio na pulpicie ikonie „Networking”. Prawidłowo załadowany sterownik „sieciowy” objawia się tym, że widać to w zakładce „Interface” widoczny jest w przypadku NetUSBee widoczny „neo”. Możliwe jest ustawienie automatycznego wyboru adresu IP i itp. poprzez zaznaczenie opcji „Automatic (DHCP)”, lub ręczne „Manual”. Co należy wpisać należy dowiedzieć się u swojego dostawcy Internetu, ustawienia jakie wpisałem w swoim przypadku widać właśnie na rys. 3.
Na tym praktycznie kończy się proces instalacji Internetu, od tej chwili można korzystać już z różnych aplikacji sieciowych przeznaczonych dla stosu TCP/IP zwanego MiNTNet. Warto zwrócić także uwagę iż żeby korzystać z aplikacji TOS-owych czyli korzystających ze StinG-a wystarczy czy tylko uruchomić odpowiedni port zwany GlueStik dostarczany razem z systemem FreMiNT.
Druga bardzo popularna kilka lat temu były dystrybucja o charakterystycznej nazwie EasyMiNT. Jest to bardzo popularna przede wszystkim dla użytkowników bardziej zaawansowanych, zawierają wiele pakietów potrzebnych dla programistów i itp., dla wtajemniczonych można dodać, ze zawiera cały pakiet o nazwie XWindows .
W przypadku tej dystrybucji wystarczy oprócz podstawowego pakietu BASIC.TAR zainstalować pakiet NET.TAR, dodać odpowiednie linie w pliku konfiguracyjnym MiNT-a czyli MINT.CNF, ustawić automatyczne nadawanie adresu IP czyli DHCP i problem jest praktycznie rozwiązany, Szczegóły można znaleźć na stronie
https://sites.google.com/site/probehouse/mint-os-for-atari/dhcp-for-mintnet
Sam proces instalacji tej pełnej dystrybucji systemu FreeMiNT wraz z opisem instalacji sieci opisałem dość szczegółowo w 3 numerze z 2016 r w magazynie Retrokomp, do którego zainteresowanych gorąco zachęcam.
Na tym praktycznie kończy się ten etap pracy. W kolejnych będę próbował jak i z jakich aplikacji internetowych można bez problemu korzystać na naszych ukochanych Atarynkach.
Piotr „Kroll” Mietniowski
(kroll@atarifan.pl)
Dodaj komentarz