Historia Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu cz. 1

Zarządzeniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 28.VI.1950 r. Nr. Sz. K. A4/6 ustalono sieć Liceów Rolniczych.

Ne podstawie Uchwały Rady Ministrów z dnia 12.IX.1946 r. w sprawie rolnictwa rolniczego /Dz. U. M. Ośw. Nr.11, poz. 304/ oraz Uchwały Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 2.1.1950 r. w sprawie szkolenia kadr rolniczych polecono Oddziałowi Oświaty Rolniczej przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Białymstoku powołać na terenie województwa białostockiego Liceum Mechaniki Rolnej. Szkołę tę zlokalizowano w Białymstoku bazując na budynkach liceum ogrodniczego. Budynki te dla tego typu szkoły były absolutnie nie przydatne. Brak było pomieszczeń na warsztaty szkolne, halę maszyn, garaże ciągników i magazyny techniczne, jak również brak wyposażenia warsztatów w najniezbędniejsze urządzenia, maszyny i narzędzia, jak też pracowni i gabinetów z odpowiednimi zestawami pomocy naukowych.

Podobna sytuacja istniała również w zakresie kadry pedagogicznej. Brak było nauczycieli, zarówno nauczających przedmiotów zawodowych mechanizacji rolnictwa, jak też i kadry instruktorskiej z tego zakresu. Mimo tak wielkich trudności szkoła istniała i w roku 1952 wypuściła pierwszych absolwentów. W latach następnych wyposażenie szkoły w kadrę uległo poprawie. Nakazem pracy skierowano do liceum w charakterze nauczycieli kilku inżynierów o specjalności mechanizacji rolnictwa.

Szkoła ta w omawianych warunkach lokalnych zostać nie mogła, ponieważ w między czasie zmienił się i charakter organizacyjny szkoły. W roku 1952 zmieniono czas nauczania z 2-letniego na 4-letni oraz nazwę liceum zmieniono na Technikum Mechaniki Rolnej.

W tym czasie na terenie pow. białostockiego, w Supraślu istniał Ośrodek Szkolenia Traktorzystów, szkolący podstawowe kadry brygadzistów i traktorzystów dla potrzeb P.G.R. i P.O.M. i spółdzielń produkcyjnych.

Ośrodek ten miał lepsze warunki szkoleniom i lepszą baz* techniczną niż Technikum Mechaniki Rolnej w Białymstoku. To też decyzją władz centralnych i wojewódzkich w roku szkolnym 1955/56 siedzibę szkoły z Białegostoku przeniesiono do Supraśla na miejsce Ośrodka Szkolenia Traktorzystów. Szkoła mieściła się w dawnej siedzibie Buchholtzów, a internat i warsztaty w byłym pałacu Chodkiewiczów i klasztorze po bazyliańskim.

Zarówno pałac, jak i budynki poklasztorne, były w czasie działań wojennych zniszczone, należało je wyremontować i przystosować do potrzeb szkoły. Obok internatu szkoły w samym pałacu, mieściło się liceum Kulturalno Oświatowe, a w pałacu Buchholtza wygasające Technikum Handlowe. Te zestawy szkół nie ułatwiały pracy dydaktycznej i wychowawczej.

W skład organizacyjny szkoły w pierwszym roku jej istnienia w Supraślu wchodziły następujące jednostki:

1/ Technikum Mechanizacji Rolnictwa
2/ Technikum Handlowe
3/ Technikum Mechanizacji Rolnictwa dla dorosłych
4/ Kursy traktorzystów
5/ Gospodarstwo Szkolne.

Nie wszystką młodzież udało się zlokalizować w internacie, który mieścił się w byłym pałacu Chodkiewicza. Część mieszkała w budynkach prywatnych na terenie Supraśla na ulicach: I-go Waryńskiego i Nowym Świecie.

W tymże roku rozpoczęto budowę warsztatów szkolnych, które ukończono w roku 1957, jak również w tym roku dokończono remontu budynków poklasztornych przeznaczając je na internaty.

Personel Technikum w latach 1956/57 składał się z następujących osób:

Dyrektor – Lepionka Stanisław,

z-ca dyr. do spraw Technikum handlowego Janicki Jan,

z-ca do spraw administracyjnych – Chomczyk Wiktor,

kierownik warsztatów – inż. Roszkowski Tadeusz.

Personel pedagogiczny

Ob.Ob. Niemczak Józef, Ligocki Ireneusz, Chojnacki Jędrzej, Wróbel Wiktor, Januszko Leonarda, Łukowska Elwira, Sołowiej Jan, Sołowiej Kamila, Sienkiewicz Aleksander, Obara Bolesław, Płocica Mieczysław, Szydłowski Tadeusz, Ołdytowska Janina, Kisiel Eliasz, Dobrowolski Michał.

W tym roku szkoła prowadziła systemem zleconym z kredytów inwestycyjnych budowę warsztatów oraz odbudowę pałacu Chodkiewicza.

Na terenie szkoły pracowały następujące organizacje młodzieżowe: Z.M.P. /opiekun Ireneusz Ligocki/, T_.P.P.R. /opiekun Sołowiej Jan/, P.C.K. /opiekun Józefa Szorowa/, L.Z.S. /opiekun Mieczysław Płocica/. Zrzeszenia te brały udział w organizowaniu imprez artystycznych, szkoleniu ideologicznym i z zakresu higieny osobistej.

Młodzież w tym roku brała udział w sadzeniu lasu, zasadzono około 20 ha. Pracownicy Technikum biorą czynny udział w pracach Miejskiej i Powiatowej Rady Narodowej. W gospodarstwie szkolnym odbudowano sposobem gospodarczym szklarnię.

W gospodarstwie szkolnym odbudowano sposobem gospodarczym szklarnię.

Z.M.P. przy Technikum Mechanizacji Rolnictwa organizował wyjazdy pracowników do teatru, prowadził zebrania szkoleniowe oraz załatwiał sprawy socjalno bytowe.

Pomocnikiem w pracy szkoły jest Komitet Rodzicielski / Przewodniczący ob. Krupowas /, Przewodniczącą samorządu uczniowskiego była uczennica Bułatewicz.

Rok szkolny 1957/ 58 przyniósł zmiany w składzie Rady Pedagogicznej. Na stanowisko z-ca dyrektora do spraw pedagogicznych został powołany inż. Kużel. Odeszła z pracy kol. Kamila Sołowiej. Reszta pracowników pozostała bez zmian.

 Sprawy gospodarcze szkoły

W dalszym ciągu prowadzi się odbudowę pałacu Chodkiewicza, zakłada się centralne ogrzewanie, buduje się kotłownię oraz studnię głębinową. Organizacje młodzieżowe pracują pod opieką opiekunów z ubiegłego roku.

W tym roku szkolnym zostały zorganizowane następujące wycieczki dla młodzieży:

1. Zwiedzenie fabryki ciągników w ,Ursusie oraz Instytutu Mechanizacji Rolnictwa w Kłodzienku.
2. Wycieczka pracowników wraz z młodzieżą do Białowieży.

Duży wkład pracy społecznej dał kol. Mieczysław Płocica pracując wraz z młodzieżą nad niwelacją terenu pod boisko sportowe. Należy również nadmienić, że w tym roku mgr Jan Sołowiej /opiekun Koła T.P.P.R./ za ofiarną i efektowną pracę w dziedzinie propagowanie haseł przyjaźni polsko – radzieckiej został udekorowany złotą odznaką T.P.P.R. oraz wydelegowany na koszt państwa na wycieczkę do Związku Radzieckiego.

W tym też roku zespół dramatyczny przy naszym technikum wystawił Antygonę Sofoklesa oraz w związku z 50-leciem śmierci Wyspiańskiego fragmenty jego dramatów. Zespołem opiekowała się kol. Łukowska Elwira.

Znane nam są losy niektórych absolwentów tego roku. Pracują oni w następujących zakładach:

1. Zakłady naprawcze w Hajnówce – Książyk,
2. Kombinat Bawełniany w Fastach – Nowik i Miron
3. Zakłady Konstrukcji Stalowych w Starosielcach – Niemiec
4. Zakłady Mięsne w Białymstoku – Zdanowicz Janina
5. Delikatesy w Białymstoku – Laskowska
6. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Białymstoku – Zdanowicz Ryszard
7. P.Z.G.S. Warsztaty w Sokółce – Dzienis
8. Sakłady samochodowe F.O.S. Białystok – Bruszewski Józef

Rok szkolny 1958/59

W roku szkolnym 1958/59 sten młodzieży w Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu wynosił 159 osób. Ten mały stan liczebny młodzieży należy tłumaczyć tym, że szkoła nie cieszyła się powodzeniem. W pierwszych klasach były niedobory.

Pracowników zatrudnionych w tym czasie w szkole było 52-ch. Z tego na kadrę pedagogiczną przypadało 26 osób, na administrację 4 osoby a pracowników fizycznych 22 osoby.

Dyrektorem szkoły był Stanisław Lepionka. W roku tym pracowali następujący nauczyciele i wychowawcy: Chojnacki Jędrzej, Ligocki Ireneusz, Roszkowski Tadeusz, Wróbel Wiktor, Januszko Leonarda, Łukowska Elwira, Płocica Mieczysław, Czaban Stefan, Sindera Zdzisła, Rynkiewicz Wacław, Sienkiewicz Aleksander, Kruszewski Władysław, Obara Bolesław, Kleszczewski Mieczysław, Kemocki Mieczysław, Piekerewicz Kazimierz, Sołowiej Jen, Sołowiej Kamila, Lepionka Maria, Ołdytowski Aienryk, ks. Bujnowski Stanisław, Ołdytowska Janina, Jóźwicki Józef, Kisiel Eliasz, Szydłowski Tadeusz.

Wykształcenie pracowników pedagogicznych przedstawiało się następująco: wyższe 10 osób, średnie 11 osób, podstawowe 5 osób. Z tego dokształcało się 3 osoby.

Z początkiem roku szkolnego szkoła została przeniesiona do pałacu Chodkiewicza. Rok szkolny rozpoczęto w bardzo trudnych warunkach, ponieważ w całym gmachu trwały jeszcze remonty.

W dziedzinie wychowania młodzieży rok ten był również bardzo ważny, ponieważ został wprowadzony w życie okólnik Ministerstwa Oświaty Nr. 26 dotyczący świeckości szkoły. W związku z powyższym zarządzeniem przed nauczycielami i wychowawcami internatu stanął poważny problem pełnego wychowania laickiego i w związku z tym przełamanie oporów psychicznych młodzieży.

W roku tym został przedłożony odnośnym władzom projekt dyrektora Lepionki w sprawie wybudowania 6-cio rodzinnego domu dla nauczycieli pracujących w tym technikum.

Pracę pozalekcyjną młodzieży zamknięto w czterech działach:
1/ dział świetlicowy opiekun – Bolesław Obara,
2/ dział kultury fizycznej i sportu opiekun Mieczysław Płocica,
3/ dział organizacji napraw opiekun – Stefan Czaban,
4/ dział eksploatacji opiekun -Aleksander Sienkiewicz.

Dalszy rozwój szkoły

Poza tym na terenie szkoły działały następujące organizacje Z.H.P. , Z.M.W, P.C.K., Samorząd Uczniowski.

W związku z działam organizacji młodzież otrzymała pracownię. Dział świetlicowy w tym roku szkolnym miał następujące osiągnięcia : została wystawiona sztuka Słowackiego p.t. „Balladyna„.

Z tego widowiska korzystało również społeczeństwo Supraśla. Dla celów szkolnych wystawiono „Odprawę posłów greckich” – Kochanowskiego. Szkołę w tym roku ukończyło 16 absolwentów.

Do największych inwestycji, które zostały przeprowadzone w tych latach należą:

1/ pralnia mechaniczna, której budowę zaczęto od 1956 r. a ukończono w roku 1963.

2/ skład węgla.

3/ukończono budowę warsztatów.

4/ dokonano remontów budynków gospodarczych.

5/ od roku 1957 do 1962 trwały prace nad elektryfikacją na zewnątrz,

6/ od 1959 roku zaczęto odbudowę pałacu, którą ukończono w 1962 r.

W pomieszczeniach przeznaczonych na sale lekcyjne zorganizowano 5 gabinetów: chemiczo-rolniczy, fizyczny, kreślarski, mechanizacji rolnictwa, polonistyczny oraz dziewięć sal przeznaczonych na pomieszczenia lekcyjne.

Wyposażenie gabinetów było następującej:

Kreślarnia jest wyposażona w 12 stołów kreślarskich, 4- stoły kreślarskie typu ” Culman”, 16 kompletów cyrkli kreślarskich oraz następujące pomoce naukowe: modele, tablice,poglądowe.

Gabinet mechanizacji dysponuje przekrojami silników różnego typu jak również modelami tych silników, ponadto szereg tablic z częściami i zespołami mechanizmów ciągowych i maszyn rolniczych, jak również szereg części maszyn i mechanizmów z pojazdów mechanicznych. Gabinet ten służy również jako pracownie do przedmiotu technologii metali i drewna w związku z tym jest również wyposażony w pomoce naukowe do tego przedmiotu.

Gabinet fizyczny jest wyposażony w dość dużą ilość pomocy naukowych .

Gabinet chemiczny jest wyposażony w niezbędna urządzenia, szkło laboratoryjne i odpowiednie odczynniki.

Gabinet polonistyczny posiada następujące wyposażanie : telewizor , radio,adapter i komplet płyt /13O/, magnetofon, rzutnik, episkop, szereg przezroczy, plansz zakupionych lub wykonanych przez młodzież, podręczną bibliotekę i teczki z odpowiednimi ilustracjami do każdego okresu historycznego, jak również albumy malarstwa polskiego i obcego. Biblioteka szkolna liczy 12000 woluminów w tym 5000 z działu technicznego, reszta beletrystyka. Z biblioteki korzysta młodzież jak również i personel pedagogiczny..

Warsztaty szkolne są wyposażone w typowe obrabiarki do metali i drewna, maszyny rolnicze i ciągniki oraz wszystkie podstawowe urządzenia potrzebne do realizacji programu nauczania.

Technikum Mechanizacji Rolnictwa należy w pewnym sensie do szkół ekskluzywnych spośród pozostałych szkół podległych Ministerstwu Rolnictwa a to ze względu na odrębną specyfikę szkolenia młodzieży.

Roczny koszt utrzymania jednego oddziału wynosi 151.260 zł.

Powodem tego jest również duża ilość personelu pedagogicznego przypadającego na jednego ucznia.

W warsztatach znalazły się takie wydziały warsztatowe jak: spawalnia, kuźnia, stolarnia, wydział elektryczny, wydział maszynowy, obróbki i skrawania, blacharnia, ślusarnia, wydział pojazdów mechanicznych, wydział maszyn rolniczych, biuro techniczne.

Ostatnio w ramach zajęć techniczno-organizacyjnych nauczyciele wraz z młodzieżą przystąpili do przebudowy pomieszczeń wydziału maszyn rolniczych. Obok zasadniczego warsztatu istnieją budynki gospodarcze stanowiące zaplecze warsztatowe. Do nich należą: szopa na narzędzia i maszyny rolnicze, pracownia maszyn rolniczych, oraz magazyn z materiałami technicznymi a także magazyn materiałów pędnych. Dodatkowe urządzenia: rampa wyładunkowo – załadunkowa oraz rampa do mycia pojazdów. Obok warsztatów szkolnych istnieje również poligon do eksploatacji sprzętu rolniczego oraz nauki jazdy pojazdami mechanicznymi. Powierzchnia jego wynosi około 1,5 ha. Poligon ten stanowi bardzo ważny czynnik w szkoleniu młodzieży. We wszystkich budynkach należących do obiektów szkoły założono centralne ogrzewanie oraz wybudowano kotłownię centralną. Jednakże pomimo zużycia wielkiej ilości węgla rocznie 450 ton w okresie zimowo – jesiennym i wiosennym odczuwa się zimno. Powodem tego są stare budynki pałacowe i poklasztorne, których grubość ścian dochodzi do 2 m. Ogółem internat dysponuje 69 pomieszczeniami, z tego młodzież zajmuje 52 pokoje 4-ro i 6-cio osobowe.

Rok szkolny 1959/1960 zaczęto z podobnymi trudnościami jak i rok poprzedni. Przede wszystkim ciągłe kłopoty z naborem uczniów do szkoły do klasy I-szej. W tym roku szkolnym stan młodzieży wyniósł 188 osób. Kadra pedagogiczna szkoły zwiększyła się o nowych członków, niektórzy wykładowcy odeszli. Na stanowisko z-cy dyrektora mianowany został inż. Władysław Kużel. Jak również w szkole został zatrudniony praktykant po wyższych studiach Ob. Kalisiewicz Anatol. Skład Rady Pedagogicznej na rok szkolny 1959/1960 stanowili następujący nauczyciele i wychowawcy internatu: O. Ob. Lepionka Stanisław, Kużel Władysław, Chojnacki Jędrzej, Ligocki Ireneusz, Roszkowski Tadeusz, Wróbel Wiktor, Januszko Leonarda, Łukowska Elwira, Czaban Stefan, Sindera Zdzisław, Sienkiewicz Aleksander, Płocica Mieczysław, Kruszewski Władysław, Obara Bolesław, Rynkiewicz Wacław, Kleszczewski Mieczysław, Kamocki Mieczysław, Sołowiej Jan, Kalisiewicz Anatol, Zemło Zygmunt, Aronowicz Stanisław, Jarocki Józef /trzy ostatnie nazwiska to absolwenci naszej szkoły/ Ołdytowska Janina, Szydłowski Tadeusz, Jóźwicki Józef, Gontar Janina / pracownik świetlicy/. Z tego 9-6 posiadało wykształcenie wyższe, 12-ście półwyższe lub średnie, 5-6 podstawowe.

Administracja szkolna

W administracji szkolnej zatrudnionych było 4 osoby i 24 osoby pracowników fizycznych. W tym roku szkolnym zostały utworzone następujące gabinety: fizyczny, /opiekun kol. Ligocki/, chemii /opiekun kol. Wróbel W./, mechanizacji /opiekun kol. Chojnacki J./.

W tym też roku powstała nowa organizacja młodzieżowa – Spółdzielnia Uczniowska pod opieką kol. Wróbla Wiktora. Pracowały również i inne organizacje uczniowskie takie jak: Samorząd Uczniowski pod opieką kol. Ołdytowskiej, 2.M.W. pod opieką kol. Ligockiego I., Z.H.P. pod opieką kol. Kamockiego, i Z.L.S. pod opieką kol. Płocicy M.

Rok szkolny 1959/60 nadal jest rokiem trudnym w pracy pedagogicznej. Młodzież nie docenia wartości szkoły, co się zaznacza w dużym odsiewie. Trwające nadal prace remontowe dezorganizują pracę dydaktyczną i wychowawczą. Organizacje młodzieżowe pracują bez poważniejszych osiągnięć. Dział pracy świetlicowej i czytelnictwa organizuje wieczory świetlicowe, konkursy, wyjazdy do teatru.

Pracują następujące zespoły: zespół muzyczny i chóralny /mandolniści/, zespół dramatyczno-recytatorski, zespół wieczorów artystycznych. Zorganizowano również czytelnię, gdzie umieszczono radio i gry świetlicowe.

W tym roku szkolnym ukończyło naszą szkołę 22-wu absolwentów. Nie wszyscy z nich zajęli stanowiska związane z ich zawodem. Niektórzy znaleźli się na studium nauczycielskim /wydział rolny/w Białymstoku inni w szkołach oficerskie! i Zygmunt Żemło został w szkole macierzystej na stanowisku instruktora warsztatowego.

Rok szkolny 1960/61 przyniósł następujące zmiany personalne naszej szkole. Dotychczasowego kierownika warsztatów szkolnych inż. Tadeusza Roszkowskiego przeniesiono na stanowisko z-cy dyrektora a stanowisko kierownika warsztatów objął inż. Bachanowicz Mieczysław. Ponadto z dniem 1-go września 1960 r. rozpoczęli w naszej szkole pracę mgr. mgr. Biały Czesław i Edward Kujałowicz w charakterze nauczycieli. Stan uczniów w tym roku szkolnym wynosił 250 osób. Przy naszej szkole zorganizowano kursy traktorzystów. W tym też roku nauczanie w szkole przeszło na system gabinetowy. Utworzono następujące gabinety: fizyczny, rys. techn., ciągników i samochodów, chemiczny, języka polskiego i matematyczny.

W tym roku szkolnym na ogólną liczbę 228 uczniów nie uzyskało promocji 32, co stanowi 14 %.

Duże osiągnięcia za rok szkolny 1960/61 miała młodzież w dziedzinie pracy świetlicowej sportu. Zespół recytatorski przygotował recytatorów na wszystkie uroczystości szkolne, jak również jego członkowie brali udział w konkursie recytatorskim na szczeblu powiatowym i wojewódzkim. Wielu z nich otrzymało nagrody. Na eliminacjach wojewódzkich: 2-gie miejsce zajął uczeń Lesław Lachów.

Zespół dramatyczny wystawił sztukę Sienkiewicza p.t. „Zagłoba Swatem”, z którą kilkakrotnie wyjeżdżał w teren.

Praca działu sportowego skupiała się w następujących sekcjach: lekkoatletyczna, piłki siatkowej, szachowo – warcabowa i tenisa stołowego. Wynikiem pracy kierownika dziełu wychowania fizycznego były następujące osiągnięcia: wszyscy pływający chłopcy otrzymali karty pływackie. W konkursie na siłacza wiejskiego szkoła nasza zdobyła proporzec przechodni. Młodzież brała również udział w Rozgrywkach piłki siatkowej o puchar „Dziennika Ludowego” klasy „C”. Przeprowadzono również masową naukę gry w szachy, zorganizowano kurs sędziów piłki siatkowej i 21 uczestników zdało egzamin na sędziów klasy III-ej.

Na początku roku szkolnego 1961/63 Rada Pedagogiczna liczyła 21 członków. Na stanowisko vice Dyrektora Technikum został zaangażowany ob. Dąbrowski Jan. W szkole uczyło się 250 uczniów, w ciągu roku szkolnego ubyło 10 uczniów. Do egzaminu dojrzałości zostało dopuszczonych 23 uczniów 1 dodatkowo powtórnie 7, z czego egzamin zdało 28 abiturientów.

Rozpoczął pracę zespół muzyczny, ożywiła się działalność organizacji młodzieżowych. Dokończono budowy linii WN i NN. Koszt budowy wynosił 471508 zł. Dokonano kapitalnego remontu dachu w budynkach internatu /636 tys.zł/, zakupiono stoliki uczniowskie /45 szt/ i krzesła /148 szt./. Unowocześniono sprzęt maszynowy przez zakupienie następujących pozycji:

1. Ciągnik Ursus C-325 -67.000.- zł.
2. Ciągnik Ursus C-325- 67.000.- zł.
3. Ciągnik Zetor Super- 102.580.- zł.
4. Ciągnik Zetor Major-72.750.- zł.
5. Przyczepa D33 – 32.848.-zł.

Razem 342.214.00 zł.

W roku 1962 otrzymano zaopatrz. rolnicze:
1. Młocarnię NSCf7- 32 – 32.448,00 zł.
2. Opylacz zawieszany – 9.200,00 zł.
3. Opryskiwacz Morowa – 21.160,00 zł.

W roku 1962 dokończono odbudowy byłego pałacu Chodkiewiczów. Ogólny koszt budowy wynosił 2,271.000,00 zł.

W roku szkolnym 1962/63 zastępcą dyrektora Technikum został mianowany in. Jan Żebrowski. Odeszli ze szkoły: ob. Kalisiewicz Anatol, Ligocki Ireneusz, Biały Czesław i Konstantynowicz Aleksander. Zaangażowano na ich miejsce: Ob. inż. Ozykiera Mikołaja, Charkę Zdzisława, mgr Szczecha Franciszka, Jerzego Krygiera i Okurowskiego Jerzego.

Stan uczniów na początku roku szkolnego 230 osób. W ciągu okresu nauki odeszło 8-miu uczniów, promowano do klas następnych 195 uczniów, nie promowano 7, 20-tu otrzymało poprawki. Szkołę opuściło 19 absolwentów, jeden uczeń nie zdał egzaminu dojrzałości.

W listopadzie 1962 roku dyrektorem Technikum został Ob. Żebrowski Jan na miejsce zwolnionego ob. Lepionki Stanisława.

Rok szkolny 1962/63 charakteryzował się dużym nasileniem prac przy porządkowaniu i wyposażeniu szkoły. Została oddana do użytku pralnia mechaniczna /24.653 zł./.

W roku 1963 rozpoczęto budowę oczyszczalni ścieków, samochód Lublin miał remont kapitalny /37 tys. zł./ Dokonano poważnych zmian w internacie – ułożono podłogi ksylomidowe i wykonano szereg prac murarskich i stolarskich. Ogólny koszt remontu internatu wynosił 738.727,00 zł.

1. Pług talerzowy KÓZ-1 – 6.200,00 zł.
2. Pług zawieszany – 5.904,00 zł.
3. Siewnik SNT-SC – 4.800,00 zł.
4. Silosokombajn Orkan – 19.200,00 zł.
5. Kopaczka zawieszane – 6.720,00 zł.
6. Zaprawiarka ZUZ-05 – 4.464,00 zł.
7. Opryskiwacz ORC- 700 – 25.200,00 zł.
8. Motocykl WSK – 7.000,00 zł.
9. Ciągnik Ursus C 328 – 70.560,00 zł.

Razem: 116.028,00 zł.

Na wiosnę 1963 r. uprzątnięto ostatecznie teren szkoły z cegły i gruzów oraz założono trawniki i zasadzono kwiaty i krzewy. Jesienią 1962 r. gabinet mechanizacji został przeniesiony z internatu do szkoły, na jego miejsce umieszczono magazyn żywnościowy. Uzupełniono również wyposażenie gabinetów w pomoce naukowe, zakupiono 170 książek do biblioteki oraz zakupiono 2-a telewizory. Młodzież brała czynny udział w pracach kulturalno – oświatowych zespół muzyczno – chóralny przygotowywał pieśni i melodie na uroczystości szkolne, wystawiona była sztuka teatralna dla szkoły i mieszkańców Supraśla /Marcin Łuba/.

Pracą organizacji ZMW zaczęła przybierać konkretne formy, zwiększyło się oddziaływanie tej organizacji na młodzież. Pomalowano pomieszczenia wewnętrzne w warsztatach, zaczęto pracę przy układaniu podłogi, przygotowano poligon do nauki jazdy. Organizowane były wycieczki do zakładów pracy. Zniwelowano teren pod budowę boiska, wykonano boisko do siatkówki. Uczniowie Technikum Mechanizacji Rolnictwa zdobyli wiele nagród i dyplomów na różnych zawodach sportowych. Między innymi puchar przechodni K.K.PiT na powiat Białystok z okazji I-go maja zdobyła szkolna drużyna piłki siatkowej. Zdobycie pucharu przechodniego PKKF Białystok za zwycięstwo na mistrzostwach powiatowych L.Z.S. w piłce siatkowej. Zdobycie pucharu przechodniego przez drużynę z okazji 500-lecia Supraśla.

W roku 1963 mistrzostwa szkół rolniczych Ill-cie miejsce, rekord szkoły na 400 m – 52,6 – Wróblewski Sergiusz. Rekord szkoły na 100 m – 11,4 – Wróblewski Sergiusz. Rekord szkoły na 1.000 m – 2,52 – Kozioł Mikołaj i Mosiejewski Zenon.

Drużyna zdobyła zwycięstwo na mistrzostwach powiatu w piłce siatkowej. Kozioł Mikołaj zajmuje 6-te miejsce na mistrzostwach Polski – młodzików. Kozioł Mikołaj biegnie w sztafecie 3 z 1000, która ustanawia rekord Polski młodzików. Mocarski Stanisław ustanawia rekord powiatu L.Z.S. w dysku 2 kg. – wynik 37,15 m. L.Z.S. szkolne zdobywa drużynowe mistrzostwo powiatu szachy i warcaby 2 pierwsze miejsca. Drużynowe zwycięstwo w mistrzostwach lekkoatletycznych powiatu – młodzików zdobywa również nasza szkoła, powtórnie także puchar w piłce siatkowej.

Rok, szkolny 1962/63 jest rokiem poważnego przełomu w pracy i działalności Technikum zarówno pod względem osiągnięć dydaktyczno – wychowawczych jak i, co szczególnie trzeba podkreślić, gospodarczych. Przede wszystkim w roku tym zmienia się zasadniczo wygląd budynków i całego otoczenia szkoły. Kosztem 790 tys. zł. przeprowadzone zostały remonty zewnętrzne budynków.

W budynkach internackich dokonano kapitalnych remontów a we wszystkich budynkach i odnowiono: elewacje. Należy zaznaczyć, że wszystkie te prace zostały wykonane inicjatywy dyrektora inż. Żebrowskiego i pod jego osobistym nadzorem oraz zarządu szkolnego koła ZMW. O rozmiarach dokonanych prac świadczy fakt, że samego gruzu wywieziono ponad 1.500 m³

Do najpoważniejszych osiągnięć wychowawczych w tym roku szkolnym należy zaliczyć zwiększenie dyscypliny pracy, ujednoliceniu ubioru uczniów, poważne zahamowanie palenia tytoniu przez uczniów

Osiągnięto również dalszy postęp w dziedzinie wychowania ideologicznego młodzieży. W pewnym sensie przyczyniły się do tego, obok podstawowej pracy wychowawczej, różnego rodzaju imprezy i uroczystości, których w tym roku na terenie szkoły odbyło się sporo.

W dniu 16 lutego 1963 r. odbyła się na terenie tut. technikum wojewódzka konferencja Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa, dała ona okazję do pokazania dorobku szkoły ale była również czynnikiem mobilizującym do wzmożonego wysiłku pracy na wszystkich odcinkach. Podobną rolę spełniła wizyta delegacji Radzieckiej Białorusi z Grodna, która odwiedziła Technikum w maju 1965 r. Uczestnikami delegacji byli: Rektor Akademii Medycznej, Rektor Instytutu Mechanizacji Rolnictwa, dyrektor Szkoły Ogólnokształcącej, Sekretarz Komitetu Rejonowego Partii. Delegacja żywo interesowała się osiągnięciami szkoły, organizacją szkolnictwa w Polsce, zwłaszcza rolniczego oraz trudnościami pracy szkolnej. Z drugiej strony pobyt delegacji w Technikum wzmógł wśród młodzieży żywe zainteresowanie się życiem w Kraju Rad. W dniach od 22-go do 2g-go maja 1962 r. na terenie szkoły czynna była wystawa maszyn rolniczych z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Wystawę zwiedziło wiele rolników i specjalistów rolnictwa z terenu całego województwa. Była to jednocześnie dobra okazja do popularyzowania w społeczeństwie wielkiej roli mechanizatora rolnictwa w obecnych warunkach.

Wystawa byłe również dobrą poglądową lekcją zarówno dla uczni jak i nauczycieli świadczącą o tym do jakiego stopnia mogą być zmechanizowane prace w rolnictwie. Za pomoc okazaną w organizacji tej wystawy Ministerstwo Rolnictwa Departament Mechanizacji złożyło podziękowanie Dyrekcji szkoły, nauczycielom i uczniom pismem z dnia 12. Nr. Mgn-224-13/63.

Najpoważniejszą imprezą w tym roku szkolnym było wręczenie Sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski.

Uroczystość ta odbyła się w dniu 24 czerwca 1965 r. Piękna czerwcowa pogoda pozwoliła na zorganizowanie całej imprezy na placu szkolnym. Na specjalnie przygotowanej trybunie udekorowanej flagami i emblematami, między innymi zajęli miejsca: Dyrektor Departamentu Oświaty Rolniczej Maria Parasiak, sekretarz OT. PZPR Stanisław Kudła, z-ca przewodniczącego P.W.R.N. Gabriel Górkowski, przewodniczący WKW ZSL – poseł na sejm Jan Ryżnar, przewodniczący Z.W. ZMW. Niedźwiecki, kierownik Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa P.W.R.N. Michał Korneluk, kierownik Oddziału Oświaty Roln. Edward Gajda, I-wszy sekretarz K.P. PZPR Aleksander Kamiński i inni.

W uroczystościach sztandarowych wzięli udział uczestnicy Wojewódzkiej Konferencji ZMW poświęconej podsumowaniu wyników szkolenia ideologicznego, które odbyło się w gmachu naszej szkoły.

W tym roku szkolnym nastąpiło również ożywienie życia kulturalnego w szkole. Między innymi zorganizowany został zespół muzyczny, który dał kilka koncertów dla młodzieży innych szkół rolniczych w województwie. Istniał też zespół dramatyczny, który pod kierownictwem mgr. Elwiry Łukowskiej wystawił sztukę Sewera p.t. „Marcin Łuba”. Poza szkołą sztuka ta była wystawiana w Supraślu i Kołodnym.

W dziedzinie wychowania fizycznego i sportu szkoła również może poszczycić się osiągnięciami. I tak w roku 1962 szkoła zdobyła puchar przechodni PKKPiT i powiat Białystok za zwycięstwo na mistrzostwach LZS w piłce siatkowej.

Puchar przechodni zdobywa również drużyna lekkoatletyczna w zawodach organizowanych z okazji 500-lecia Supraśla.

Rok szkolny 1963/64

W roku szkolnym 1963/64 nie ma większych przesunięć personalnych. Dyrektorem technikum jest w dalszym ciągu inż. Jam Zebrowski a stanowisko kierownika administracji objął dotychczasowy nauczyciel zawodu ob. Jarocki Józef. Poza tym do internatu dochodzą Łodzi wychowawcy kol. kol. Franciszek Chamiuk i Jerzy Okurowski, na stanowiska nauczycieli zawodu Ob. Kisiel Eliasz i Rutkowski Feliks.

W tym roku szkolnym można odnotować dalsze poważne osiągnięcia technikum w dziedzinie gospodarczej. Przeprowadzone zostały kapitalne remonty wnętrz internatów kosztem 870 tys. zł. W ramach tych remontów dokonano koniecznych przeróbek oraz ułożono nowe, estetyczne i praktyczne w użytkowaniu posadzki. Stworzyło to niewątpliwie lepsze warunki życia i pracy młodzieży zamieszkałej w internacie.

Jesienią 1963 roku dokonano odpowiednich przeróbek w kotłowni centralnego ogrzewania. Dzięki temu zimą roku 1963/64 pomieszczenia szkolne jak internatu były odpowiednio ogrzane przy jednoczesnym poważnym zmniejszeniu zużycia węgla w stosunku do lat ubiegłych. Ze względu na ciągły rozwój ośrodka szkolnego zaistniała potrzeba wybudowania oczyszczalni ścieków. Inwestycję tą rozpoczęto w roku 1963 i kontynuowaniu w roku 1964. Ogólny koszt budowy w/g danych kosztorysowych sięga sumy 950 tys. zł. Poważne prace przeprowadzono w warsztatach szkolnych. Sposobem gospodarczym dokonano niezbędne przeróbki, dzięki którym zaoszczędzono półtora miliona złotych w inwestycjach. W roku szkolnym 1963/64 w dalszym ciągu realizowane są czyny społeczne młodzieży. Na cześć lV-go Zjazdu PZPR i 20-lecie Polski Ludowej młodzież szkolna zobowiązała się przepracować w czynie społecznym; każdy uczeń 20 godzin dla szkoły i środowiska. .W wyniku realizacji tych zobowiązań przeprowadzono uporządkowanie terenu szkoły,posadzono kwiaty, wykonano część ogrodzenia, przy sten kajakową, młodzież jak również zasadzono kwiaty przy warsztatach szkolnych, oraz brała udział przy remoncie zwierzchni ulicy w Supraślu.

Nauczycie technikum biorą czynny udział w życiu polityczno-gospodarczym kraju. Na 29 osób 18 należy do partii politycznych: 16 osób PZPR i 2 ZSL. W początkach roku szkolnego 1963/64 powstała myśl wśród członków Rady Pedagogicznej powołania do życia na terenie szkoły organizacji SITR o kierunku mechanizacji rolnictwa. Do koła tego weszli przeważnie nauczyciele przedmiotów zawodowych i nauczyciele zawodu. Organizacja ta działalnością swoją obejmuje cały teren województwa białostockiego.

Szkoła a środowisko

Po przeniesieniu technikum z Białegostoku do Supraśla szkoła ta spotkała się z bojkotem ze strony środowiska – czego dowodem jest fakt, że miejscowa ludność nie posyłała swoich dzieci do tej szkoły.

Opory te zostały przełamane, bo szkoła zaczęła oddziaływać na środowisko zarówno pod względem kulturalnym jak i zawodowym. W wyniku działalności już w roku szkolnym 1963/64 – 10 % młodzieży rekrutowało się z Supraśla i okolic.

W życiu kulturalnym środowiska biorą udział zespoły artystyczne szkolne: orkiestra, chór, zespół dramatyczny.

Również młodzież szkolna współpracuje z miejscowym klubem sportowym. Klub korzysta z naszej sali gimnastycznej a młodzież szkolna ze stadionu. Często przedstawiciele naszej szkoły występują w barwach miejscowego klubu. Wielu nauczycieli jest zaangażowanych w życiu społecznym i politycznym środowiska: 2-ch nauczycieli wchodzi w skład MRN w charakterze radnych, I-ym i Il-gim sekretarzem miejskim PZPR są również nasi nauczyciele.

Koło ZMW i nauczyciele mają pod opieką kółka rolnicze w Dobrzyniewie i Kołodnym. W ramach współpracy ze środowiskiem warsztaty szkolne wykonują szereg usług zarówno ze eksploatacji polowej, naprawy sprzętu transportowego i.t.p.

Poniższa tabela ilustruje tą działalność. Ilość zamówień złożonych w warsztatach szkolnych i wykonanych przez szkołę.

Dawniej obiekt technikum do 1939 r. służył dla obszarnika. Po zakończeniu Il- giej wojny światowej od 1945 roku w Polsce Ludowej został przeznaczony na cele oświaty. mieściło się tu Liceum Spółdzielcze, Kulturalno Oświatowo Bibliotekarskie i różne kursy a od 1950 r. uruchomiony został Ośrodek Szkolenia Traktorzystów, który to ukończyło 314 osób.

Od 1952 r. powstaje Technikum Mechanizacji Rolnictwa i do roku 1963 ukończyło 272 absolwentów, ludzie ci, którzy ukończyli szkołę bądź kursy w tutejszym gmachu pracują dziś na poważnych stanowiskach w różnych dziedzinach gospodarki narodowej.

Budynki tut. technikum nie wyglądały tak po zakończeniu wojny w 1945 r. jak dziś. Były one spalone przez okupanta hitlerowskiego, który w ucieczce przed Armią Radziecką i Polską, opuszczając tereny polskie starał się zniszczyć nasz kraj.

Od roku 1945 przystąpiono do odbudowy, która kontynuowana jest do dnia dzisiejszego.

Na przestrzeni 20-lecia istnienia Polski Ludowej wyasygnowano na odremontowanie i budowę nowych budynków oraz urządzeń w technikum 11 milionów 860 tys. zł. Pobudowano warsztaty szkolne o wartości 1 miliona 360 tys. zł., studnię głębinową 380 tys. zł. Kotłownię centralnego ogrzewania na 1 milion 376 tys. zł., kanalizację centralnego ogrzewania i kanalizację wodną na wartość 2 mile 215 tys. zł. Na remonty części szkolnej i internatowej i byłego pałacu Chodkiewicza wydatkowano 4 mil. 711 tys. zł. Obecnie prowadzona jest budowa oczyszczalni ścieków na sumę 956 tys. zł.

W najbliższej pięciolatce t. j. od 1966 – 1970 roku planuje się budowę nowego internatu wraz z salą gimnastyczną, budynku mieszkalnego na wartość 9 mil. 400 tys. zł.

Wartość prac wykonanych w czynie społecznym w roku 1962/63 przez młodzież szkolną ocenia się na sumę 120 tys. zł.

Jak widać z powyższych danych rok rocznie państwo nam asygnuje setki tysięcy złotych na rozbudowę naszego technikum.

Finanse szkoły

Dawniej obiekt technikum do 1939 roku służył dla obszarnika. Po zakończeniu II wojny światowej od 1945 roku w Polsce Ludowej został przeznaczony na cele oświaty. Mieściło się tu Liceum Spółdzielcze, (kulturalno oświatowe i bibliotekarskie) prowadzono tu także różne kursy, a od 1952 roku powstaje Technikum Mechanizacji Rolnictwa i do roku 1963 ukończyło 272 absolwentów. Ludzie ci, którzy ukończyli szkołę bądź kursy w tutejszym gmachu pracują dziś na poważnych stanowiskach w różnych dziedzinach gospodarki narodowej.

Budynki tut. Technikum nie wyglądały tak po zakończeniu wojny w 1945 roku jak dziś. Były one spalone przez okupanta hitlerowskiego, który w ucieczce przed Armia Radziecką i Polską, opuszczając tereny polskie starał się zniszczyć nasz kraj.

Na przestrzeni 20 –lecia istnienia Polski Ludowej wyasygnowano na odremontowanie i budowę nowych budynków oraz urządzeń w technikum 11 milionów 860 tyś. złotych. Pobudowano warsztaty szkolne o wartości 1 milion 360 tyś. zł., studnię głębinową 380 tyś zł. Kotłownię centralnego ogrzewania na 1 mln 376 tyś. Zł., kanalizację centralnego ogrzewania i kanalizację wodną na wartość 2 miliony 215 tyś. zł. Na remonty części szkolnej i internatowej i byłego pałacu Chodkiewicza wydatkowano 4 miliony 711 tyś. zł. Obecnie prowadzona jest budowa oczyszczalni ścieków na sumę 956 tyś. zł.

W najbliższej pięciolatce t.j. od 1966 – 1970 roku planuje się budowę nowego internatu wraz z salą gimnastyczną, budynku mieszkalnego na wartość 9 milionów 400 tyś. zł.

Wartość prac wykonanych w czynie społecznym w roku 1962/63 przez młodzież szkolną ocenia się na sumę 120 tyś. zł.

Jak widać z powyższych danych rok rocznie państwo nam asygnuje setki tysięcy złotych na rozbudowę naszego technikum.

Osiągnięcia i statystyki

W tym roku szkolnym młodzież tut. technikum uzyskała poważne wyniki sportowe. W roku 1963 drużyna technikum zajęła III – cie miejsce na Wojewódzkich Mistrzostwach Szkół Rolniczych. Przekroczono kilka rekordów szkoły a uczeń klasy II – b Mikołaj Kozioł zajął VI – te miejsce na mistrzostwach Polski młodzików. Ten sam uczeń brał udział w sztafecie 3 x 1000 m, która ustanowiła rekord Polski młodzików. W roku 1964 młodzież technikum zajęła III-miejsce na wojewódzkich lekkoatletycznych mistrzostwach szkół i techników rolniczych. Osiągnięto poważne rezultaty w warcabach i szachach. Drużyny technikum zajęły I i III miejsce w powiatowych mistrzostwach gry w warcaby oraz I i IV – te w szachy. Indywidualnym mistrzem szachowym powiatu został Edward Kujałowicz. Za pracę w dziedzinie upowszechniania kultury fizycznej mgr Edward Kujałowicz nauczyciel naszej szkoły otrzymał brązową odznakę KKFiT na powiat i miasto Białystok.

W tym tez roku powstaje przy naszym technikum 5- letnie korespondencyjne Technikum Mechanizacji Rolnictwa, pierwszy semestr liczył 45 osób, kierownikiem został inż. Czykier Mikołaj.

Losy Absolwentów

Od roku 1950 do 1963 szkołę nasza opuściło 172 absolwentów, z czego 24 udało się na wyższe studia, co stanowi 14%, 4 –ch uczniów odeszło do szkół oficerskich a do pracy przystąpiło 144-ch. Nie wszyscy jednak zostali zatrudnieni w przedsiębiorstwach rolniczych, poza rolnictwem pracuje 10%.

Tabela określa % ilości zatrudnień absolwentów

Ci absolwenci, którzy pracują w ośrodkach szkoleniowych przeważnie dokształcają się w studium nauczycielskim lub szkole inżynierskiej. Te 10% poza rolnictwem w większości to są absolwentki kobiety którym nie odpowiadała praca w resorcie rolnym.

Rok szkolny 1964/65

Dyrektor Technikum – inż. Jan Żebrowski

Z-ca dyrektora – inż. Zygmunt Olejnicki

Z-ca dyr. ds. adm. – Józef Jarocki

Kierownik internatu – Janina Ołdytowska

Rada pedagogiczna liczy 34 osoby. Pierwszy rok do pracy przystąpili: kol. Zyskowska Lidia, Zyskowski Józef i kol. Daraszkiewicz Włodzimierz. W szkole jest 395 uczniów, którzy są podzieleni na 10 klas. Oprócz tego przy szkole istnieje jedna klasa Pomaturalnego Technikum Ekonomicznego.

W tym roku szkoła otrzymała nowo wyremontowane warsztaty szkolne. Poza tym w auli szkolnej została wybudowana nowa scena, co umożliwi lepszą organizację imprez szkolnych.

Młodzież ucząca się ma zapewnionych 260 miejsc w internacie, który znajduje się w budynkach szkolnych i 90 miejsc w internacie na Lewitówce.

/Informacje i zdjęcia pochodzą z kroniki Państwowego Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Supraślu 1964- 1970/