Tatry to kraina nieba i skał, surowa, często niebezpieczna i zazdrośnie strzegąca swoich sekretów. Są jednakowo piękne przez cały rok i właśnie to sprawia, że na górskich szlakach prawie zawsze spotykamy turystów. Obojętne, czy na niebie praży słońce czy siąpi jesienna mżawka – Tatry przyciągają wędrowców niczym magnes. Nic dziwnego, aktywny wypoczynek wśród zapierających dech w piersiach krajobrazów pomaga oderwać się od szarej rzeczywistości i codziennych trosk. Niestety, Tatry posiadają również poważną wadę – uzależniają. Kto raz spróbował ostrego, górskiego powietrza i zasmakował wędrówki wśród tatrzańskich skał, ten po powrocie do domu już zaczyna planować kolejny wyjazd. By złagodzić ból rozłąki z Tatrami – można o nich poczytać i dowiedzieć się kilku ciekawostek.
Szczególne miejsca
Najwyższym szczytem Tatr po polskiej stronie jest wznoszący się na wysokości 2499 m n. p. m. Rysy. W istocie posiada on trzy szczyty – dwa z nich znajdują się po słowackiej stronie. Trzeba pamiętać, że wspinaczka na ten najwyższy w Polsce szczyt nie należy do bezpiecznych i jest zarezerwowana jedynie dla wytrawnych turystów. Przy złych warunkach pogodowych wspinanie się na szczyt jest w ogóle zabronione, także ze względu na ryzyko zejścia lawiny.
Tatrzańskie stawy, położone pośród strzelistych gór, należą do najpiękniejszych obiektów przyrody w Polsce i każdy szanujący się turysta powinien je zobaczyć. Najczęściej odwiedzanym i najbardziej obleganym przez turystów stawem jest Morskie Oko. Najgłębszym natomiast, bo liczącym sobie ponad 79 metrów głębokości stawem jest Wielki Staw Polski. Po polskiej stronie znajduje się około czterdziestu stawów, a każdy z nich zachwyca swoim pięknem, kształtem i specyfiką. W pobliżu stawów rozwija się nieco ascetyczna, lecz piękna i unikatowa górska roślinność. Prócz Morskiego Oka i Wielkiego Stawu warto odwiedzić mniej uczęszczane stawy, by w ciszy i spokoju kontemplować piękno skalistych szczytów, odbijających się w kryształowo czystej toni niczym w zwierciadle.
Tatry to nie tylko szczyty, lecz również doliny. Najbardziej znane i chętnie odwiedzane przez turystów są: Dolina Chochołowska, Dolina Kościeliska, Dolina Bystrej, Dolina Suchej Wody z Doliną Gąsienicową czy Dolina Roztoki. Szczególną gratką dla pasjonatów Tatr jest obszar Doliny Pięciu Stawów Polskich, w rejonie której znajduje się największy tatrzański wodospad – Siklawa. Jest to największy wodospad w Polsce. Wygląda przepięknie szczególnie w słonecznie, pogodne dni, gdy rozpylone w powietrzu krople wody zaczynają rozszczepiać światło. Powstają wtedy wielobarwne tęcze. Nic dziwnego, że Siklawa była miejscem wycieczek i natchnieniem poetów oraz malarzy już przed stu laty.
Tatrzańska przyroda
Tatry są obszarem, na którym całość fauny i flory znajduje się pod ochroną. Z tego powodu niszczenie roślinności, śmiecenie, czy chociażby głośne zachowanie się, które może przestraszyć zwierzęta – jest zabronione. Na roślinność Tatr składają się piętra, na których, w zależności od wysokości występują odmienne gatunki roślin. Najniżej znajduje się piętro upraw, następnie regiel dolny (lasy mieszane), regiel górny (lasy iglaste, limba), piętro subalpejskie z karłowatymi drzewami (kosodrzewina, jarzębina, jałowiec). Wreszcie najwyżej, po przekroczeniu wysokości 1850-2300m n. p. m rozpoczyna się piętro alpejskie. Napotkamy na nim karłowate krzewy, górskie trawy i zioła. Jeszcze wyżej spotkamy przede wszystkim malowniczo porastające skały, odporne na trudne warunki porosty.
Pomimo niełatwych warunków naturalnych, które zaostrzają się wraz ze wzrostem wysokości – tatrzańska przyroda uderza swoją urodą. Można tu spotkać rzadkie kwiaty, krzewy i trawy, których próżno wyglądać gdzie indziej. Wiele z nich jest zagrożonych wyginięciem.
Swoistą atrakcją Tatr są również rzadkie gatunki zwierząt. Przy odrobinie szczęścia, oddalając się nieco od najbardziej obleganych przez turystów rejonów możemy spotkać dzięcioła, orzechówkę lub drozda. Na niebie wypatrywać należy króla gór – orła przedniego a także myszołowa i jastrzębia. By móc je dokładniej podziwiać – warto zabrać ze sobą lornetkę. W niższych partiach Tatr towarzystwa dotrzymają nam ptaki śpiewające – gil, zięba, sójka i sikorki.
Tatrzańskie legendy
Ponoć w Tatrach, w podziemnych korytarzach, śpi zaklęte wojsko. Czuwa nad nim tajemniczy król – wędrowiec, którego niektórym turystom udało się spotkać na szlaku. Monarcha rozmawia z ludźmi i wypytuje o wieści ze świata. Potem wraca do swojego wojska. Miejscowi mówią, że gdy na świecie będzie najwięcej zła i niesprawiedliwości – król przebudzi swoich żołnierzy i wyda im rozkaz, by ruszyli wymierzać sprawiedliwość.
Górale opowiadają też historię o bracie Cyprianie. Miał on mieszkać dawno, dawno temu w klasztorze po słowackiej stronie. Był aptekarzem, lekarzem i… konstruktorem. Jego największym marzeniem było skonstruowanie maszyny latającej. Po wielu wysiłkach dopiął celu. Gdy stał i podziwiał swoje dzieło, nagle w wielkim, wykonanym przez siebie magicznym lustrze ujrzał piękną pasterkę, stojącą nad brzegiem Morskiego Oka. Dziewczyna tak go zauroczyła, że postanowił polecieć do niej w swojej latającej machinie. Ponoć w starcie jak i lądowaniu pomagał mu sam diabeł. Gdy dotarł do celu, dosięgła go kara niebios. Piorun przemienił wiarołomnego mnicha w skałę, którą po dziś dzień można dostrzec wśród tatrzańskiego krajobrazu.
W Tatrach mają również znajdować się nieprzebrane skarby, ukryte przez rozbójników. Strzegą ich zazdrosne duchy oraz diabły, więc być może jednak nie warto wybierać się na poszukiwania. Niewykluczone, że w tych opowieściach tkwi jakieś ziarno prawdy. Górskie przełęcze od wieków stanowiły doskonałe schronienie dla szukających ukrycia zbiegów. Warunek był tylko jeden – doskonała znajomość tatrzańskiej przyrody. Mówi się, że w Tatrach jest wiele miejsc, które uratowały życie ludziom w czasie II Wojny Światowej, ponieważ nawet niemieccy żołnierze nie mieli odwagi zmierzyć się z potęgą tych gór, w których łatwo się ukryć… a nawet zorganizować zasadzkę.
Przygotowania do wyprawy
Przed wyjazdem w Tatry warto dokładnie zaplanować trasę i podzielić ją na odcinki dostosowane do własnych możliwości. Zbyt forsowne marsze utrudniają delektowanie się górskimi pejzażami, a narastające zmęczenie może okazać się niebezpieczne. Jeśli wyjeżdżamy na kilka dni – najlepiej z wyprzedzeniem zaplanować pobyt w konkretnych schroniskach. Osoby mniej zaprawione w górskich marszach powinny unikać szlaków oznaczonych jako trudne. Koniecznie trzeba pamiętać o przygotowaniu odpowiedniego ekwipunku i sprawdzeniu prognoz pogody. Aura w Tatrach jest bardzo zmienna, a nagłe spadki temperatury czy gwałtowne ulewy nie należą do rzadkości. Często w jednej chwili świeci piękne słońce, lecz już za kilkadziesiąt minut robi się bardzo zimno. Trzeba więc zawsze zabierać ze sobą ciepłe ubrania i odzież chroniąca przed deszczem. Koniecznym wręcz wyposażeniem jest latarka. Zapasy żywności i wody powinny być obliczone z naddatkiem. Warto zabrać ze sobą prowiant lekki ale kaloryczny. Idealna będzie tabliczka czekolady, suszone wędliny, kanapki i termos gorącej herbaty.
Każdy rozsądny turysta wyruszający w Tatry powinien zabrać ze sobą apteczkę, a w niej bandaże i wodę utlenioną. Na skalistych, kamienistych ścieżkach łatwo o kontuzję, a gęste krzewy nieraz potrafią stać się przyczyną skaleczeń.
Na wyprawę w Tatry koniecznie ubieramy obuwie trekkingowe. Zawsze powinno się również mieć czapkę – latem by chroniła przed słońcem, a zimą przed chłodem. Podczas wędrówki nigdy nie wolno zbaczać ze szlaku i wędrować na własną rękę. W telefonie komórkowym należy zapisać sobie numer alarmowy w górach – 601 100 300.
Dodaj komentarz