Amisze są chrześcijańską wspólnotą protestancką wywodzącą się ze Szwajcarii. Ich życie w znaczący sposób odbiega od egzystencji większości współczesnych ludzi. Kultura Amiszów odrzuca wszelkie nowe technologie i upatruje w nich wyłącznie zagrożenia dla społeczeństwa.
Awersja do technologii
Amisze twierdzą, że wszystkie nowinki technologiczne przysłaniają człowiekowi prawdziwy sens istnienia. Komputery, telewizory, telefony i wszystkie inne nowoczesne urządzenia wpływają na rozpad rodzin i oddalają od siebie ich członków. Dlatego Amisze zrezygnowali z nowoczesnych rozwiązań technologicznych. Ich życie toczy się w oddaleniu od większych miast, z dala od prądu czy choćby wodociągów. Każdy Amisz musi bezwzględnie przestrzegać zasad spisanych w zbiorach Ordnung. Wszystkie codzienne działania mają określone reguły. Zasady dotyczą nawet dozwolonych barw ubioru, damskich fryzur czy męskiego zarostu. Mężczyźni mają nakaz golenia zarostu aż do chwili zawarcia związku małżeńskiego. Z kolei po ożenku zapuszczają brody. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że Amisze tolerują jedynie małżeństwa z członkami ich wspólnoty. Nie wolno się „bratać” z ludźmi o odmiennym światopoglądzie. Wspólnota jest grupą ściśle zamkniętą, która nie dopuszcza do siebie ludzi z zewnątrz.
Specyfika życia
Amisze mają bardzo duży szacunek do życia. Tworzą rodziny wielodzietne i nie uznają żadnej formy antykoncepcji. Kobiety rodzą kilka lub nawet kilkanaście razy w życiu. Przeważnie zajmują się wychowywaniem potomstwa i przygotowywaniem posiłków. Są podległe swoim mężom i muszą ich bezwzględnie słuchać. Mąż i ojciec ma być największym autorytetem rodziny. Członkowie wspólnoty tworzą niewielkie grupy (dochodzące do 60 osób). Nad pojedynczą wspólnotą czuwa biskup, kilku duchownych oraz diakon. Biskup decyduje o wielu kwestiach dotyczących codziennego życia. Może zezwalać na używanie niektórych technologii bądź całkowicie ich zakazać. Jeśli wspólnota przybierze zbyt duże rozmiary, wówczas dzieli się ją na dwie części. Ma to na celu zapewnienie mieszkańcom rodzinnych warunków życia. We wspólnocie ma panować rodzinna atmosfera, członkowie mają się ze sobą dobrze znać, pomagać sobie i wspólnie dzielić każdy dzień.
Dążenie do izolacji
Większość wspólnot dąży do jak największej izolacji. Osiedlają się z dala od skupisk ludzkich i chcą, aby zostawić ich samych sobie. Nie uznają pomocy od organizacji państwowych, nie chcą płacić składek na ubezpieczenie zdrowotne, korzystać z pomocy medycznej ani pobierać żadnych zasiłków. Wspólnoty Amiszów są przekonane o swojej samowystarczalności i pełnej odrębności. Tylko nieliczni mogą pozwolić sobie na prowadzenie firmy. Jednak co ciekawe, przedsiębiorstwa Amiszów mają najmniejszy odsetek niepowodzeń biznesowych. Aż 95 % firm rozpoczynających działalność w Ameryce odnosi zamierzony cel.
/foto: it:Utente:TheCadExpert, wikipedia, CC BY-SA 3.0/
Dodaj komentarz